social media Archieven » Elsa Sophie | Freelance Tekstschrijver & Storyteller | Haarlem

HOME
DIENSTEN
- TEKSTSCHRIJVER
- STORYTELLING
MIJN VERHAAL
BLOG
PORTFOLIO
CONTACT

schrijfsels-portfolio

schrijfsels

portfolio-daadkracht

daadkracht

portfolio-schoevers

schoevers

portfolio-mediabureauzigt

mediabureau zigt

soap treatment store

portfolio-proximo

proximo

maarten van vliet makelaar

linkjes

mijn verhaal
diensten
tekstschrijver
storytelling
blog

volg mijn verhaal

elsasophie

✑ freelance copywriter & storyteller
♡ dicht & creëert @schrijfsels.insta
☾ schrijftalent 2020 @andctalent
☆ ik help jou met rake teksten ↯

Vandaag even geen woorden van mij. Ik werd namelij

Vandaag even geen woorden van mij. Ik werd namelijk een beetje stil van al jullie lieve en vooral kwetsbare reacties op mijn vorige post over ont-moeten. Zo bijzonder om te lezen hoe jullie je openstellen. Ik denk dat iedereen in deze tijd op zijn of haar eigen manier oog in oog komt te staan met zichzelf. Laten we daarom lief zijn voor elkaar. En jij vooral voor jou.

In mijn ontvlammende liefde voor het woord ont-moeten kwam ik gister dit gedicht tegen dat ik zo mooi vond en wil delen:

Als niets meer moet, is dat ont-moeten
Als niets meer moet, mag ik er zijn
Als niets meer moet, is alles mogelijk
Dan doet ontmoeten niet meer pijn

Het moeten zet me achter tralies
Met monsters om me heen op wacht
Afwijzing, woede en vernedering
Maar ik ben het die mezelf veracht

Ik maak van willen meestal moeten
Omdat ik steeds naar iets verlang
Goedkeuring, liefde of aanvaarding
En daarom ben ik altijd bang

Als niets meer moet, ontmoet ik vrijheid
Zij wordt mijn liefste kameraad
Zij accepteert, steunt en vertrouwt me
Ik weet dat zij me nooit verraadt

Dan kan ik jou ook vrijheid geven
Ik houd je niet meer in mijn macht
Jij hebt recht op je eigen leven
Op jouw manier vanuit je kracht

Als niets meer moet, kan ik ontmoeten
Gewoon omdat het dan zo gaat
Niet meer de eis ontmoet te worden
Geen angst meer dat je me verlaat

Want zonder moeten is er vrijheid
Vol liefde en humor spoort ze me aan
Om elk aspect van mezelf te beminnen
En zo het leven aan te gaan

Ik wil mezelf nu graag ontmoeten
Verlost van uiterlijke schijn
Ik sta mij toe niets meer te moeten
En eindelijk mezelf te zijn

Van Brigit Rozestraten

Als ik mijn dagelijkse rondje door het park maak,

Als ik mijn dagelijkse rondje door het park maak, tref ik weer dezelfde mensen. We lachen naar elkaar. Het is een soort ontmoetingsplek. Dan danst ontmoeten door mijn hoofd. Wat is ontmoeten eigenlijk een bijzonder woord.

We moeten ons aan de regels houden. Maar verder moeten we niet veel. We ont-moeten. En daarmee staan we oog in oog met onszelf. Een uitgestoken hand om onszelf weer te ontmoeten.

Als de werkweek eindigt heb ik moeite met ont-moeten. Razen onrust en emoties door mijn lijf. Of denk ik door alle acties even dat ik mijn quarantaine tijd vooral nuttig moet besteden. Maar telkens verdwijnt het moeten van mijn hoofd weer naar de achtergrond en vind ik geluk in ont-moeten.

Spreekt het kloppen van mijn hart en kiest gevoel waar de voorkeur naar uitgaat. Log ik uit van Instagram. Verdwijn ik in het puzzelen of maak ik rustig een nieuw recept. Geniet ik van de eerste lentezon in mijn tuin of een onverwachte ontmoeting met vrienden. Begint alles weer te stromen. Creativiteit. Woorden. Verbinding. Ik ontmoet mezelf in ont-moeten.

Hoe gaat het met jullie in deze vreemde tijden? Ik ben benieuwd. Laten we delen ♥️

✧ nieuw hoofdstuk, nieuwe website ✧ In 2018 k

✧ nieuw hoofdstuk, nieuwe website ✧

In 2018 kwam ik op een keerpunt in mijn leven en raakte ik in een burn-out. In 2019 krabbelde ik met vallen en opstaan op uit mijn dal. Op persoonlijk gebied groeide ik enorm. En er groeide iets in mij. Een sterk weten over wat ik hier op aarde te doen heb: schrijven. Niet zomaar schrijven. Woorden die bewust maken, aanmoedigen en inspireren. Echte verhalen vertellen.

2020 voelde als het jaar van transformatie naar buiten. En zo is het nog steeds. De eerste drie maanden van het jaar trok ik uit voor het maken van een nieuwe website. Een website waarmee ik in mijn kracht stap. Waarmee ik mijn verhaal vertel. Waarmee ik anderen kan helpen met rake teksten en persoonlijke verhalen.

Die website is live. Ik heb er met hart en ziel aan gewerkt en ben trots op het eindresultaat. Het voelt dubbel om in deze tijd aan nieuwe doelen te werken. Maar het geeft me ook houvast, een koers. En het leert me iets moois: de ruimte nemen om stap voor stap aan mijn bedrijf te werken. Vanuit rust in plaats van haast.

Ben jij benieuwd naar mijn verhaal of wat ik voor jou kan betekenen? Ik vind het leuk als je een kijkje neemt op mijn nieuwe website en me laat weten wat je vindt ♥️

✑ Het voelt tegen onze natuur om binnen te blijv

✑ Het voelt tegen onze natuur om binnen te blijven terwijl de lente ontspringt. Toch ben ik dankbaar dat de winter vertrokken is. Want het zijn de eerste lentestralen die mij het licht laten zien. Het zijn de tot bloei komende knopjes die mijn hart vullen met liefde. Het is de blauwe lucht die mij een ander perspectief geeft. Het zijn de fluitende vogeltjes die een vrolijke noot bezorgen. Het zijn de lichtpuntjes in elke dag. Als je goed kijkt zijn ze er altijd. Simpel geluk. Het mooiste dat er is.

Mij vullen met dankbaarheid vind ik nu dagelijks nog belangrijker. Wat zijn jouw lichtpuntjes? Laten we licht delen👇🏻🌻

✑ De eerste week voel ik me best sterk. Dit kan

✑ De eerste week voel ik me best sterk. Dit kan ik. Structuur aanbrengen. Alleen zijn. Thuiszitten. Mediteren. Yoga. Wandelen. Schrijven. Bewust leven. Ik focus me op liefde en vertrouwen. Er zijn momenten dat het me allemaal naar de keel grijpt. Dat ik zorgen heb. Maar ik ben vrij rustig. Tot ik vrijdag mijn laptop dichtklap en offline ga. Ik merk op hoe mijn hoofd zoekt naar bezigheden om niet te hoeven voelen. Zo werkt dat bij mij. Vluchten.
⋆
Eerst naar de Albert Heijn waar ik erachter kom dat ik niks nodig heb. Wel hoor ik een vrouw zeggen: “Is er nog hagelslag, anders breekt de pleur uit.” Ook zie ik dat het wc-papier voor het gemak maar staat opgestapeld bij een hamsterzuil en de taarten liggen in het kader ‘het leven is een feestje maar je moet zelf de slingers ophangen’ bij het voordeelvak. De flessen Merlot staan erboven uitgestald. Ik zwicht voor een zak paaseitjes en zo’n fles rood en groet mijn favoriete caissière Els achter haar plexiglas.
⋆
Tevergeefs zoek ik in de bodem van mijn glas naar een manier om die plotselinge onrust te bedwingen. Mediteren en wandelen roepen even heel veel weerstand op. Dan zet ik de docuserie van Justin Bieber maar aan. Zijn persoonlijke verhaal over angst raakt me recht in het hart. Hoe langer ik kijk, hoe emotioneler ik word. Eenmaal bij de bruiloft begin ik met horten en stoten te snikken. Daar zijn ze, de opgekropte emoties.
⋆
Ik huil om de wereld. Ik huil om de doden en de zieken. Ik huil om alle mensen die ons land op de been houden. Ik huil om de ondernemers. Ik huil om de ouderen en de kersverse gezinnen. Ik huil omdat niet de leeuw maar de hamster ineens het boegbeeld van onze samenleving is. Ik huil omdat alles niet meer is zoals het was. Omdat gister een jaar geleden lijkt. Omdat morgen erger kan zijn dan vandaag. Omdat we figuranten in een onwerkelijke speelfilm zijn en we niet weten wanneer we stoppen met draaien.
22-03-2020 // één week quarantaine.
#brievenuitmijnbovenkamer

Deze tijd doet me een beetje denken aan mijn burn-

Deze tijd doet me een beetje denken aan mijn burn-out. Ik ben oke, maar nu zijn het de alarmbellen van de aarde die rinkelen en kunnen we niets anders doen dan ons overgeven, thuis zijn en vertrouwen dat het goedkomt.

Wat blijft over als de mogelijkheden waar je aan gehecht was wegvallen? Je werk niet meer kunt uitvoeren? Niet meer kunt gaan en staan waar je wilt? Ik kan me voorstellen dat het overweldigend is. Omdat je ineens bent overgeleverd aan jezelf, je gedachten en je emoties. Als jij dat ervaart wil ik je zeggen dat ik aan je denk. Je bent niet alleen.

Ik ben geen psycholoog, maar ik heb door mijn eigen ervaringen wel een EHBS-doos aangelegd. Misschien kun jij die gebruiken om je over te geven aan deze bizarre situatie. En kan het een uitnodiging zijn om naar binnen te keren en te groeien. Dit helpt mij:

Breng structuur aan in je dag. Sta op een vaste tijd op en kleed je aan. Zoek manieren om te bewegen en ga elke dag even naar buiten.

Ga tekenen, schilderen of bakken. Je hoeft er niet goed in te zijn, het gaat erom dat je uit je hoofd komt en iets maakt met je handen vanuit je hart.

Blijf spelen. Net als kinderen hebben we dat nodig. Om te relativeren en ook een beetje te blijven lachen. Speel buiten, speel een spelletje, speel met elkaar.

Begin met mediteren of volg een online yogales. Het helpt mij enorm om uit mijn hoofd te komen en terug bij mezelf te keren. In het hier en nu.

Gebruik je telefoon op bepaalde momenten. Je hoeft niet de hele dag het nieuws in de gaten te houden. Je kunt ook 3 momenten per dag kiezen.

Leef bewust. Begin elke dag met een intentie. Dat geeft richting en houvast. Eindig de dag met opschrijven waarvoor je dankbaar bent. In elke dag zijn kleine lichtpuntjes te vinden. Juist de simpelste zijn zo mooi en altijd aanwezig.

Durf te praten. Als je het allemaal niet meer ziet zitten en je wordt beheerst door je gedachten: vraag om hulp. Jouw naasten willen echt graag naar je luisteren.

Soms moet je iets proberen om te ervaren hoe fijn het is. Dat moest ik ook. Wie weet zitten er tips bij die voor jou goed voelen. Heb jij nog meer tips? Deel ze hieronder. Samen staan we sterk ♥️

contact

info@elsasophie.com

+31646628410

Search for:

HOME
DIENSTEN
- TEKSTSCHRIJVER
- STORYTELLING
MIJN VERHAAL
BLOG
PORTFOLIO
CONTACT